Marek Dziewiecki - Piękna nadzieja

Nadzieja chętnie zamieszkuje w człowieku, który chroni w sobie
zdumiewające piękno, jakim Bóg podzielił się z nami w akcie
stworzenia. Boże piękno przejawia się w szlachetności naszych
myśli i uczuć , wyobraźni i marzeń, ideałów i pragnień, słów i zachowań,
w pięknie wrażliwego serca,

prawego sumienia, czystego spojrzenia, właściwego stroju .Boże piękno wyraża
się poprzez   naszą wrażliwość na piękno muzyki, sztuki, przyrody.
Nadzieja rozkwita w obliczu piękna, które człowiek odkrywa
w sobie i w innych ludziach. Umiera natomiast w obliczu brzydoty
wulgarnych słów, prymitywnych zachowań, niemoralnych  myśli,
przeżyć i czynów. Nadzieja jest siostrą  piękna, gdyż cieszy się dobrem, które
Bóg w nas zasiał i które jest piękne .

                                                                                                              Marek Dziewiecki 

      

Adam Mickiewicz - STEPY AKERMAŃSKIE

Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,
Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi;
Śród fal łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,
Omijam koralowe ostrowy burzanu.

Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;
Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi;
Tam z dala błyszczy obłok? tam jutrzenka wschodzi?
To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu.

Stójmy! - jak cicho - słyszę ciągnące żurawie,\
Których by nie dościgły źrenice sokoła;
Słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,

Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła.
W takiej ciszy! - tak ucho natężam ciekawie,
Że słyszałbym głos z Litwy. - Jedźmy, nikt nie woła.

                                                                                                      Adam Mickiewicz

Jan Twardowski - Znaki ufności :

Dziękuję Ci po prostu za to, że jesteś
za to, że nie mieścisz się w naszej głowie,która jest za logiczna
za to, że nie sposób Cię ogarnąć sercem, które jest za nerwowe
za to, że jesteś taki bliski i daleki, że we wszystkim inny
za to, że jesteś odnaleziony i nieodnaleziony jeszcze
za uciekamy od Ciebie do Ciebie
za to, że nie czynimy niczego dla Ciebie
                          ale wszystko dzięki Tobie

za to, że to czego pojąć nie mogę - nie jest złudzeniem
za to, że milczysz. Tylko my - oczytani analfabeci
chlapiemy językiem.

- ,, Dziękuję Ci po prostu za to, że jesteś..."

                                                                                                 ks. Jan Twardowski

ks. Adam Malina - Niedziela Wieczności

To  już jest koniec. Może nie całkowicie, bo zostało jeszcze
parę dni, ale kolejnej niedzieli w tym roku kościelnym nie
będzie.Tak jak są rzeczy pierwsze, tak są też ostatnie.

Za
pobożnymi Izraelitami możemy jednak inaczej patrzeć - czas,
który się nieodwracalnie kończy, w inny sposób zaczyna się.

To, co jest końcem, staje się początkiem nowego.

Ważne, aby być świadomym, w którym jest się miejscu.

Abyśmy znaleźli się we właściwym miejscu, we właściwym czasie,
 właściwie przygotowani na spotkanie z Bogiem.

    Język biblijnego
obrazowania podpowiada nam, że oznacza to, że nasz ubiór powinien
być właściwy, a narzędzia do godnego życia odpowiednie.

Tyle wystarczy
mieć przy sobie - skrawek wiary i kawałek świecy, aby w ciemności się nie
zgubić.

 I możemy iść, aby dotrzeć na spotkanie końca, który stanie się początkiem.

                                                                                                                                           Adam Malina

Adam Mickiewicz - PANICZ I DZIEWCZYNA

W gaiku zielonym
Dziewczę rwie jagody;
Na koniku wronym
Jedzie panicz młody.

I grzecznie się skłoni,
I z konia zeskoczy:
Dziewczę się zapłoni,
Na dół spuści oczy.

<<Dziewczyno kochana!
Dziś na te dąbrowy
Z kolegami  zrana
Przybyłem na łowy;

<< I trafić nie mogę,
Gdzie leży  miasteczko.
Wskaż, proszę , mi drogę,
Piękna pastereczko.

<<Czy prędko już z lasu
Ta ścieżka wywiedzie? >> -
<< Jeszcze pan zawczasu
Do domu zajedzie.

<< Na polu wnet drzewo,
Koło drzewa brzózki,
Stąd droga na lewo,
Tam około wioski.

<< W górę przez zarostek,
W prawo ponad rzeczką.
Tam młynek i mostek,
I widać miasteczko>>.

Panicz podziękował,
Czule rączkę ścisnął;
W usta pocałował,
Na konika świsnął:

Siadł, ostrogą spina,
Nie widać młodego;
Westchnęła dziewczyna,
Ja nie wiem dlaczego.

                                                      II

W gaiku zielonym
Dziewczę rwie jagody;
Na koniku wronym
Jedzie panicz młody.

I woła z daleka:
<< Pokaż inną drogę!
Za wioską jest rzeka,
Przejechać nie mogę,

<< Ni mostu żadnego,
Ni brodu wytropić :
Chciałażbyś młodego
Chłopczyka utopić? >>

To jedź pan drożyną
Na prawo kurhana>>. --
<< Bóg zapłać , dziewczyno>>. --
<<Dziękuję waćpanu>>.--

W las poszła drożyna,
Nie widać młodego ;
Westchnęła dziewczyna
Oj! wiem ja dlaczego.

                                                   III
W gaiku zielonym
Dziewczę rwie jagody;
Na koniku wronym
Jedzie panicz młody.

I zawoła znowu:
<< Dziewczyno , dla Boga!
Wjechałem do rowu:
Jakaż twoja droga?

<< Nie jeździł w te ślaki
Nikt z danego czasu;
Chyba wieśniak jaki
Po drzewo do lasu.

<< Poluję dzięń cały,
Koniam nie popasał;
Jeździec zadyszały,
Konik się zahasał.

<< Zsiędę i z ponika
Pragnienie ugaszę;
Odkiełznam konika
I puszczę na paszę >>.

I grzecznie się skłonił,
I z konia zeskoczy;
Dziewczę się zapłoni,
Na dół spuści oczy.

Ten milczy, ta wzdycha;
Po niedługiej chwili
Ten głośno,  ta z cicha,
Coś z sobą mówili.

Lecz że wietrzyk dmuchał
W tę stronę dąbrowy,
Przetom nie dosłuchał
Panicza rozmowy.

Lecz z oczu  i z miny
Tom pewnie wyczytał,
Że więcej dziewczyny
O drogę nie pytał.

                                                                                                           

                                                                                                            Adam Mickiewicz

Jerzy Porębski - Gdzieś tam

Gdzieś tam, na krańcach Wielkiej Wody,

Gdzieś tam, gdzie giną ludzkie drogi,

Gdzieś tam, gdzie siedzi stary, siwy Bóg,

Jest dom naszych wszystkich dusz...

Adam Mickiewicz - DO D.D.

Moja pieszczotka, gdy w wesołej chwili
Pocznie szczebiotać i kwilić, i gruchać,
Tak mile grucha, szczebioce i kwili,
Że nie chcąc słówka żadnego postradać,
Nie śmiem przerywać, nie śmiem odpowiadać,
I tylko chciałbym słuchać, słuchać, słuchać.

Lecz mowy żywość gdy oczki zapali
I pocznie mocniej jagody różować,
Perłowe ząbki błysną śród korali,
Ach! wtenczas śmielej w oczęta poglądam,
Usta pomykam i słuchać nie żądam,
Tylko całować, całować, całować.
                   
                                                    A. Mickiewicz