Puk, puk!

 

 Puka codzienność w Twoje okno,

Niosąc radość, smutek, nadzieję.

Przeszłość powraca swoją drogą,

Co dobre niech w Tobie  ciągle się dzieje.

 

Uśmiechem  wita Cię dzień.

Noc błogością   oplata.

Dając Twej duszy zdrowy sen,

Przynosząc  nadzieję na lata.

Czas  ten sam, 

A nie jako  wciąż nowy.

Puka w Twoje drzwi,

Przekracza  Twoje progi.

Słowo do słowa,

Ziarnko do ziarnka.

Chcesz uchwycić wszystko,

A powstaje tylko wzmianka. 

 

    

                                                                                                      N.M.H.