Dorota Wojciechowska - IŚĆ PRZED SIEBIE

Wiek XXI nie jest czasem sprzyjającym poezji i poetom -
twierdzą  literaturoznawcy. To czas, kiedy człowiek zmaga się
ze sobą i otaczającą go rzeczywistością. Nie ma tu miejsca
na zadumę, wzruszenie, refleksję.

Na przekór tym poglądom, w  2008 roku grupa mieszkańców
Mikołajek powołała do życia klub  literacki.(...)
Członkowie klubu to ludzie w różnym wieku - od
nastolatków po osoby w jesieni życia. Są wśród nich nauczyciele,
uczniowie, pielęgniarki, emeryci, gospodynie domowe.
Ich  doświadczenia, przemyślenia, znalazły
odbicie w poezji. Warto podkreślić że ta twórczość,
w swej  różnorodności formy, tematyki, treści, ma wiele
cech wspólnych. Brak w niej odgłosów współczesnego
wielkomiejskiego świata: polityki, pośpiechu, wyścigu
szczurów, pogoni za sukcesem i bogactwem. Jest za to
czas na uczucia, tradycyjne miłosne wyznania, modlitwę,
wspomnienia. W tle wszystkich utworów pobrzmiewa
cisza mazurskiego miasteczka i senność tutejszej przyrody. (...)

                                                                   Dorota Wojciechowska

Iść przed siebie 

Wyjść z domu przed siebie,
przed siebie,przed siebie,
rozgarniając rękami
słoneczne promienie,
przytulić do rozgrzanej piersi
drzewa, kwiaty, trawy,
głaskać  kamienie.
Klękając na kolana
przyciskać wargi
do spulchnionej ziemi,
wyciągnąć ramiona
daleko, szeroko,
ziemię przytulić
i niebo w obłokach. 

                 Maria Maciejewska- Żukowska