Po pierwsze należy unikać pułapki izolacji .
Reuben Welch napisał książkę pod tytułem We Really Need
Each Other ( Naprawdę się wzajemnie potrzebujemy ) i ma
on całkowitą rację.Odizolowanie się jest złą rzeczą - niszczy umysł.
Gdy starzejemy się, nie dopuśćmy do tego, by wycofać się i zamknąć
w czterech ścianach naszego mieszkania odcinając się od ludzi.
Podtrzymujemy nasze życie towarzyskie, nawet jeżeli najłatwiejszą
rzeczą jest pozostać w domu.Odwiedzajmy naszych przyjaciół - oni
prawdopodobnie też są osamotnieni. Wchodźmy w kontakty z ludźmi.
I pamiętajmy, samotność to nie to, co robią nam inni - to zwykle coś,
co robimy sami sobie.
Po drugie należy unikać pułapki bezczynności, tak typowej dla ludzi starszych.
Przyleciałem raz do Chicago późnym wieczorem i dowiedziałem się ,że
hotel wynajął zarezerwowany przeze mnie pokój komuś innemu.Kierownik
był zobowiązany pomóc mi w znalezieniu jakiegoś locum, ale wszystkie
hotele były pełne. W końcu znalazł się pokój w domu starców. Moje krótkie
doświadczenie na tym odmiennym wspólnym terytorium było pouczające,
ale i przygnębiające. Następnego ranka, gdy zszedłem na śniadanie,
ujrzałem czterysta lub pięćset osób starszych siedzących w olbrzymim holu.
Większość z nich była pogrążona w ciszy - nic nie mówili ani nie rozmawiali ze sobą.
Nie czytali nawet gazet. Przeważnie siedzieli ze spuszczonymi głowami drzemiąc lub
wpatrują się w przestrzeń. Nic się nie działo, nie było żadnego zainteresowania, żadnej
wymiany między ludźmi. Jaki smutny to bł widok tak wielu samotnych istot ludzkich w
jednym towarzystwie, w którym jednak każdy był zagubiony w swoich własnych myślach.
Bezczynność oraz jej samotna kuzynka -samotność są niebezpiecznymi
wrogami ludzi starszych.
Po trzecie, trzeba unikać pułapki rozczulania się nad samym -
postawy, która dosłownie może całkiem zabić swoją ofiarę. Ci, którzy się
temu poddają dają posłuch najpodlejszemu kłamstwu szatana. Zamiast pielęgnować w
swoim sercu żal,proponuję, abyście zaczęli dawać innym upiec ciasto, wysłać kwiaty,
napisać kartkę.Wejdźcie w świat innych ludzi i podejmijcie posługę modlitwy za tych,
którzy was otaczają.
Po czwarte, unikajcie pułapki rozpaczy.
Wielu ludzi starszych przyzwyczaja si,e do myślenia w ten sposób:
,, Starzeję się. Nic mnie już nie czeka oprócz śmierci...życie się skończyło."
Taka beznadziejność jest szczególnie nieusprawiedliwiona w przypadku
chrześcijanina, który powinien być zawsze zorientowany na przyszłość.
Prawdziwe piękno chrześcijaństwa jest zawarte w pewności, że poza tym
światem istnieje inny świat, w którym nie będzie bólu, cierpienia, samotności
.
Dr James Dobson
