czwartek, 31 grudnia 2020

Bardzo prawdziwy... Boucar Diouf

 


 

Ledwie zaczął się dzień i... jest już szósta wieczorem.

 


 

Tydzień ledwo przybył w poniedziałek i już

...a miesiąc już minął.


 

...a rok prawie się kończy.

 


 

... i minęło już  40,50,lub 60 lat naszego życia.



 


 

... i zdajemy sobie sprawę, że jest już za późno, aby wrócić.

 


 

 

 Więc...Spróbujmy jednak jak najlepiej

 


 

 

Dodajmy kolorów naszej szarości.

 


 


 


Uśmiechnijmy się do małych rzeczy w życiu, które są balsamem

 

 

 

I mimo wszystko, nadal cieszmy się spokojem tego czasu, który nam pozostał.

 

 



Spróbujmy

 wyeliminować

 


 

Zrobię to potem...

 


Powiem potem...

 


Pomyślę o tym potem...

 


 

Zostawiamy wszystko na później, jakby ,,potem" było nasze.

 


 

Ponieważ nie rozumiemy, że:

potem -kawa jest zimna...

potem - priorytety się zmieniają...

 



 


potem - rok się kończy...

 


 


 

 potem - zdrowie się kończy...

 



 


 

potem - dzieci dorastają...

 

 




 

potem - rodzice się starzeją...

 


 

potem - obietnice są zapomniane...

 


potem - dzień staje się nocą...

 




potem -  życie się kończy...

 







A potem często jest za późno...

 


 


Więc... nie zostawiaj niczego na później, ponieważ czekając na *później*, możemy stracić

najlepsze chwile, ... . 

 

                                                                                     B.D.




wtorek, 29 grudnia 2020

Kim jesteś, człowieku ?

 

 


 

 

 Kim jesteś, człowieku?



 Myślałeś człowieku, żeś jest najmądrzejszy,

Stałeś się butnym panem i władcą tej Ziemi,

Zbudowałeś rakiety, by podbijać kosmos,

A nie potrafisz pokonać korono- pandemii.

 

 



 

Myślałeś człowieku, rzeź najodważniejszy,

Bo masz broń atomową i wojskowe bazy,

A boisz się wyjść za róg własnego domu,

Aby nie dopadł cię wirus korona - zarazy.

 

 

 

Myślałeś człowieku, rzeź dorównał Stwórcy,

Ba możesz decydować o życiu lub śmierci,

A jesteś tylko pyłkiem we Wszechświecie,

Który rozwieje czas i wiatr niepamięci..

 

                   

                                                                                                               Ania. S.



poniedziałek, 28 grudnia 2020

Pamiętajcie o ogrodach - Jonasz Kofta

 


 

Bluszczem ku oknom

Kwiatem w samotność

Poszumem traw

 


 


Drzewem co stoi

Uspokojeniem

Wśród tylu spraw

 


 

 

Pamiętajcie o ogrodach

Przecież stamtąd przyszliście

 

 


 

W żar epoki użyczą wam chłodu

Tylko drzewa, tylko liście

 

 


 

Pamiętajcie o ogrodach

Czy tak trudno być poetą

 

 




 

W żar epoki nie użyczy wam chłodu

Żaden schron, żaden beton

 

 



Kroplą pamięci

Nicią pajęczą

Zapachem bzu

 

 



Wiesz już na pewno

Świeżością rzewną 

To właśnie tu



Pamiętajcie o ogrodach

Przecież stamtąd przyszliście

 

 


 

W żar epoki  użyczą wam chłodu

Tylko drzewa, tylko liście

 


 

Pamiętajcie o ogrodach

Czy tak trudno być poetą

W żar epoki nie użyczy wam chłodu

 


 

 

Żaden schron, żaden beton



I dokąd uciec

W  za ciasnym bucie

Gdy twardy bruk

 

 


 

Są gdzieś daleko

Przejrzyste rzeki

I mamy XX wiek



Pamiętajcie o ogrodach

Przecież stamtąd  przyszliście

 


W żar epoki użyczą wam chłodu

Tylko drzewa, tylko liście

 


 


Pamiętajcie o ogrodach

Czy tak trudno być poetą

 

 



 

W żar epoki  nie użyczy wam chłodu

żaden schroń, żaden beton

 

 

                                                                                                    Jonasz Kofta